het werk doen waardoor je wordt wie je bent
De noodklok luidt, maar waarvoor?Ik ben zover dat ik de draad met meditaties weer kan oppakken. Dat voelt goed. Nu door de coronamaatregelen sociale verbanden veelal doorgesneden zijn, is niet alleen het gemis voelbaar, ook zijn we ons bewuster hoe waardevol en belangrijk die zijn. Ik mis onze dinsdagavond, ons samenkomen in stilte, de koffie als . . . . . . . . .
Beweging, die zich herhaalt. Mijn favoriete plekje is de stoel voor het raam. Het balkon is bedekt met zo’n dertig centimeter sneeuw, een dik pak. Het zal er vast en zeker niet lang liggen, maar voor nu is het een mooi gezicht. In de boomtoppen vechten twee eksters tegen twee zwarte rovers om het behoud van . . . . . . . . .
Een aanslag op je veerkracht. Wakker worden uit een droom is dikwijls ontnuchterend. Vooral als die droom een ego gedreven ideaal is. Een vertelling van Plato tot Trump. Vanochtend werd ik somber wakker. Zo’n zompig gevoel van passiviteit waarmee je de dag niet wilt beginnen. Het was iets uit een droom dat naijlde. Een droom waarin . . . . . . . . .
